یک صحنه سه‌بعدی فوق‌واقع‌گرایانه (Hyper-Realistic 3D) با حس ترس عمیق و روانی، ترکیب‌بندی شده در یک محیط آشنا ولی تحریف‌شده. فضای یک بیمارستان قدیمی متروکه با نورپردازی سرد و فلوئورسنت که به‌صورت متناوب چشمک می‌زند. دیوارهای رنگ‌ورفته با لکه‌های نامشخص و کف پوشیده از برگه‌های پرونده‌های پزشکی پاره و سرنگ‌های شکسته. در مرکز صحنه، یک موجود هیبریدی انسان‌گونه با پوستی نیمه‌شفاف و رگ‌های سیاه قابل‌مشاهده، به‌صورت غیرطبیعی خم شده و مفاصلش در زوایای ناممکن پیچ‌خورده‌اند. صورت آن ترکیبی از ویژگی‌های انسانی و حشره‌گونه با چشمان کاملاً سیاه و دهانی که به‌صورت عمودی تا وسط گونه باز شده است. سایه‌های دینامیک و نورهای سبز-آبی سمی، عمق وحشت را تشدید می‌کنند. جلوه‌های پارتیکل مانند گردوغبار معلق در هوا، تارهای عنکبوت مرطوب و بخار سردی که از دهان موجود خارج می‌شود، حس حضور فیزیکی را القا می‌کنند. دوربین از زاویه‌ای پایین و به‌صورت مورب کج شده تا حس بی‌ثباتی و سردرگمی ایجاد کند. در پس‌زمینه، آینه‌های شکسته‌ای وجود دارند که انعکاس‌های تحریف‌شده و غیرهمزمان از موجود را نشان می‌دهند. سبک: ترکیبی از بیو هورر (Bio-Horror) و معماری نئو-گوتیک با الهام از کابوس‌های واقع‌گرایانه. جزئیات تقویت‌کننده اتمسفر: - تکسچرها: - پوست مرطوب و پوسته‌پوسته موجود با زیرسازی عروق متورم. - دیوارهای پوشیده از کپک و نوشته‌های نامفهوم با جوهر قرمز. - سطوح خیس و بازتاب‌دهنده نورهای مصنوعی. - صداهای نامرئی: *(برای الهام بصری)* - صدای چکیدن آب با اکوی غیرطبیعی. - خش‌خش حرکت مفاصل موجود هنگام چرخش سر. - نورپردازی: - منبع نور نامرئی که سایه‌های چندگانه و ناهماهنگ ایجاد می‌کند. - نور قرمز کم‌رنگ در دوردست (مثل چراغ Exit شکسته). - عناصر تعاملی: - یکی از برگه‌های پرونده روی زمین جزئیات آزمایش‌های غیراخلاقی را نشان می‌دهد. - ساعت دیواری ایستاده که عقربه‌هایش به‌صورت معکوس می‌چرخند. تکنیک‌های پیشنهادی برای خروجی 3D: - Subsurface Scattering برای پوست موجود. - Volumetric Lighting برای مه سمی. - Ray Traced Reflections در آینه‌ها و سطوح خیس. تم روان‌شناختی: وحشت از تحریف واقعیت با استفاده از: - تغییر مقیاس غیرمنتظره (مثلاً درب‌های بلندتر از حد طبیعی). - الگوهای تکراری ناهماهنگ (کاشی‌های بیمارستان که به‌صورت فراکتالی بی‌نظم می‌شوند).